2005-11-09

Ikaslearen protagonismoa irakaskuntzan



Ez da ahaztu behar hezkuntzaren ikuspuntutik ikasleak izan behar duen protagonismoa. Berdin zure moduko heldua bada zein haurra den kasuetan ikasleak entzunez soilik ez du ikasiko.
Ekinez bidea egiten dela aspaldiko kontua da Lao-Tse pentsalariaren honako aipuak dakarrenez:

Berba egiten badidazu entzungo dizut
erakusten badidazu ikusiko dut
saiatzen utz nazazu eta ikasiko dut

55 iruzkin :

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

bat nator zurekin. hartu emana alde bietatik eman behar da. irakaslea izateak ez du esan gura besteek baino gehiago dakigula. ikasleetatik gauza asko ikassi leikez.

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Bat nator testu honetan esaten duenarekin, uste dodalako, maisu eta ikasleak konpartitu behar dutela bai batentzat, zein bestearentzat, aberasgarriagoa delako eta horrela biek ikasten dutelako.

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Betidanik irakaslearen papera izan da ikasleei teoria ematea edo botatzea eta ikasleek guzti hori buruz ikastea azterketa egiterako orduan. Baina gaur egun, ikasle eta irakasleen lotura, curriculumarekin batera, ezinbestekoa da bat etortzea. Ikasleek irakasleetaz ikasi dezakete, baina irakasleek ikasleetaz ere.

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Irakaslea herraminta moduko bat besterik ez da. Bion artean sortutako elkarrekintza izaten da, normalean, irakaskuntza prozesua berezia bihurtzen duena.

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Badirudi gaur egun, irakaskuntzan gero eta irakasle gehiago direla, ikas-irakas prozesuan bi agente garrantzitsuren (irakaslea/ikaslea) prezentzia bharrezkoa dela uste duten aldekoak, nahiz eta oraindik ere badira eskola tradizionaleko metodologiaren jarraitzaileak; ez dakit ikasleek beraiek beste jakin dezketela onartzeko beldur izatearren edo garai bateko irakaskuntzaren kontrol osoa mantentzearren.

Hala ere, ni guztiz ados nago testu honekin zeren eta denok pertsonak garen neurrian, guztiok dugu zerbait esan, kritikatu, goraipatu eta baita irakasteko ere.

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Hezkuntza tradizionalari uko eginez, gaur egungo hezkuntzak bi agente garrantzitsu hartzen ditu bere baitan: irakasleaz gain baita ikaslea ere; izan ere gaur egun denok dugu batak besteari zerbait irakasteko.

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Betidanik eskolan izan dugun papera pasiboa eta erreproduzitzailea izan da. Nahiz eta gaur egun, egoera hau aldatzeko lan egiten hasiak diren aditu asko. Baina, egia esanda uste dut aldaketa hain sakona suertatzea oso oso zaila dela. Alde batetik, irakasleek lan handia egin behar dutelako hezkuntza metodologia aldatzeko. Bestalde, geure gizartea benetan ez gaituelako kritikoak izateko hezitzen, hau da, errazago da geure gain kontrola edukitzea txikitatik irakasleak esaten duen edozerri baietz esaten erakusten badigute. Eta hain zuzen ere hau da gertatzen zaiguna, horrela, geure bizitzaren beste arlo guztietan berdin jokotuko dugu ezer kolokan jarri gabe. Baina, uste dut aldaketa gauzatzeko momentua heldu dela, horregatik, profesional moduan lan asko daukagu egiteke!

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Ados nago guztiz testuak dioenarekin. Ezin dugu inoiz ahaztu hezkuntza eraginkorra izatea nahi baldin badugu, bi faktore direla parte hartu behar dutenak: irakaslea eta ikaslea. Batzutan ikaslearen paperari protagonismoa kentzen zaio, baina, azken finean, ikasleak klasean zerbait ikasi dezala da helburua eta, eroso sentitzen ez bada (ez badu parterik hartzen, entzun besterik ez badu egin behar, bere iritziak kontutan hartzen ez badira...) ez da inola ere helburu hau beteko.
Ikaslea praktikara bultzatuz gero, motibazioa izatea lortuko dugu eta hau da, hain zuzen ere, ikasteko bide bakarra.

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Gaur egun ikusiten ari gara, eskola tradizionalaren metodologia erabiltzen dutenak gero eta gutxiago direla. Ordua izan da metodologia hau erabiltzen uzteari. Hezkuntza tradizionalari uko egin behar zaio, hezkuntzak beharrezkoak diren agente bi dituelako, ez bat bakarrik. Ikas- irakas prozesuan agente bi erabiltzen direlarik, irakaslea eta ikaslea.
Elkarrekintza baten bitartez, denok denongandik ikasi dezagun.
Denok zerbait aporta dezakegu eta besteengandik hartu, honela elkartrukaketa bat egonez.Gainera bakoitzak bere kabuz ikasiz.
Hezkuntza tradizionala alde batera utzi behar da, autoritarioa eta memoristikoa delako.

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Aintzinan, gela batean protagonista irakaslea zen. Ikaslea ikastera zihoan, beraz, irakaslearen ezagupenak behar zituen hori bete ahal izateko; orduan ikaslea 2. planu batera pasatzen zen.
Nire ustez, gaur egun ez da horrela gertatzen, ikasgela bateko protagonista ikaslea da ere.
Irakasle-ikasle arteko harremana oso garrantzitsua da irakas prozesua arrakastatsua lortzeko.

VERONICA MENDEZ.

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Gizarte honetan beti pentsatu da:Irakasleak beti eduki du indar gehiago ikasleen aurrean edo hori pentsaraztera eraman digute.
Zergatik ezin dute irakasleek ikasleetatik ezer ikasi?Denok ikasi dezakegu zerbait besteengandik, eta errespetatu ditzagun besteen iritzi eta jakituri mailak

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Ez da nire iritzia, gaur egun egiten baita;klase magistralak beharrezkoak dira teoria jakin behar delako praktikara iritsi aurretik, baina gure memorian praktika da benetan geratzen dena.Gure kasuan gizarte hezitzaile moduan teoria pixkat ez dago soberan baina eguneroko bizitzan eta practicum-ean klasean baino gehiago ikasten ari gara.MARIA BERASALUZE

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Ez da nire iritzia, gaur egun egiten baita;klase magistralak beharrezkoak dira teoria jakin behar delako praktikara iritsi aurretik, baina gure memorian praktika da benetan geratzen dena.Gure kasuan gizarte hezitzaile moduan teoria pixkat ez dago soberan baina eguneroko bizitzan eta practicum-ean klasean baino gehiago ikasten ari gara.MARIA BERASALUZE

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Testuarekin guztiz adoz nago. Klase magistralak beharreskoak dira, noski baina nire ustez klase magistralak emateko erak eta erak daude. Nire esperientziak beti kontutan hartuz,klase magistralak nik jaso izan ditut, non irakaslea dago klasearen erdi hortan hitz egiten eta besteak or gaude entzuten edo entzun nahian. Beraz esan nahi dut hori behar bezala ematen baduzu ikasten duzun hori interesgarria eta buruan geratu ahal zaizula, baina klasea txapa bat bada ez da ezer ere ez geratuko zure buruan.
Beste aldetik klase praktikoak daude,non pila bat ikasi ahal duzun eta argi ikusi dut irailetik ona ditugun prakticumetako klaseetan.Datorren jende horrek bere esperientziak kontatzen dizkiguz eta benetan oso interesgarriak dira. Ikasteko orduan Flacaharen liburu bat irakuntzean asko ikasi dezakezu, baina ez da nire barnera sartzen, kontatzen duten hori benetan gertatzen delako eta nahiz eta ez konturatu gure ingurunean pasatzen da. Oso baliagarriak dira hitzaldi hoiek.
Beraz egokien klase magistralak behar bazala ematen jakitea da eta hori eman ondoren klase praktikoetara jo behar da.
a baina beti kontutan eduki behar da ikaslea, bere interesak eta beharrak, bera da gelako erdigunea eta!!

IDOIA COLLADOS CAMARA

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Testuarekin guztiz ados nagoela esan beharra daukat. klase magistralak ematea derrigorrezkoa dela iruditzen zait, baina azkenena guri buruan geratzen zaiguna praktikoa da. nik uste dut askotan gertatu zaigula, edo niri bai behintzat, irakaslea klasera etorri eta bera dela gai horren inguruan hitz egiteko prestaturik dagoena, ikasleak berari entzun eta ezin dugula gure iritzirik eman ere, nik uste dut askotan gai bat elkarrizketa bidez errazago ematen da. horrela denak gure iritzia emateko aukera ere badugu. irakaslea ez ezik ere ikasleak klasean egoten gara eta bertan denek parte hartzen badugu ikasgaia ere askoz eramangarriagoa izango da.


NAGORE EGUILEOR ZUBIATE

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Nire iritzia, testu honekin bat dator.Klase magistalak beharrezkoak direlakoan nago,baina praktikara jo baino lehen teoriatik abiatu behar gara. Klase magistral horiek eraginkorrak izateko, era deigarri batean planteatu behar dira, ikasleari harreta sortarazteko. Irakasleak, klaseak burutzerako orduan ikasleengandik ikasi beharra du, horrela beraien beharrizanak asetu ahal izateko eta klasea txapa batean ez geratzeko. Esperientzi pertsonaletik abiatuz, honako esan dezaket, klase magistraletatik barneratzen den gauza bakarra ongi eta gustura ikasitako da, bestea denbora igaro ahala desagertzen doa eta denbora laburreko gauza bezela geratzen da.

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Ni testuan esaten den guztiarekin ados nagoela esan beharra daukat. nik uste dut klase magistralak derrigorrezkoak direla baina praktikarekin lotuta joan behar da. askotan klasera joan garenean irakaslea ordu bete luzez "txapa" sartzen egon da eta klasea bukatu eta gero konturatzen zara ez duzula ezer ere ikasi. nik uste dut klas batetan irakasleak gauzak azaldu behar dituela baian ikasleek ere bertan parte hartu behar dutela. Elkarrizketa baten bidez ere gauza asko ikasi daitezke eta nik uste dut ikasgai ere eramangarriagoa izaten dela.Nik bizi zian dudan esperientziagatik, nahiago dut elkarrizketa edota eztabaida baten bidez ikasgaia aurrera eraman, gehiago ikasten dugula iruditzen zait niri.


NAGORE EGUILEOR ZUBIATE

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Nire iritzia, testu honekin bat dator.Klase magistalak beharrezkoak direlakoan nago,baina praktikara jo baino lehen teoriatik abiatu behar gara. Klase magistral horiek eraginkorrak izateko, era deigarri batean planteatu behar dira, ikasleari harreta sortarazteko. Irakasleak, klaseak burutzerako orduan ikasleengandik ikasi beharra du, horrela beraien beharrizanak asetu ahal izateko eta klasea txapa batean ez geratzeko. Esperientzi pertsonaletik abiatuz, honako esan dezaket, klase magistraletatik barneratzen den gauza bakarra ongi eta gustura ikasitako da, bestea denbora igaro ahala desagertzen doa eta denbora laburreko gauza bezela geratzen da.
Esti Castro Beaskoetxea

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Argi dago hezkuntzaren ikuspuntutik ikasleek izan behar duten protagonismoa, hala era ez dut uste ikasleek garrantzitzuena dela.
Irakaslearen papera garrantzi handikoa da gela baten barnea. Ikas-irakaskuntza, ikasleen eta irakasleen arteko lotura da. Biak garrantzi bera daukatelarik! guztiz ados nago; ikasteko praktikatu behar da, gauzak soilik bururatzen ez duzu ezer ulertzen eta aldi berean ez duzu ezer ikasten.

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Testuarekin guztiz ados nagoela esan beharra daukat. klase magistralak ematea derrigorrezkoa dela iruditzen zait, baina azkenean guri buruan geratzen zaiguna praktikoa da. Nik uste dut askotan gertatu zaigula, edo niri bai behintzat, irakaslea klasera etorri eta bera dela gai horren inguruan hitz egiteko prestaturik dagoena, ikasleak berari entzun eta ezin dugula gure iritzirik eman ere, nik uste dut askotan gai bat elkarrizketa baten bidez edota eztabaida baten bidez errazago ematen da. Horrela denak gure iritzia emateko aukera ere badugu. irakaslea ez ezik ere ikasleak klasean egoten gara eta bertan denek parte hartzen badugu ikasgaia ere askoz eramangarriagoa izango da.


NAGORE EGUILEOR ZUBIATE

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Gizarte honetan beti egon gara ohituta zera pentsaraztera:Irakasleek beti eduki dutela indar gehiago ikasleen aurrean eta beraiek baino gehiago dakitela.Zergaitik ezin dute ikasleek jakin zerbait irakasleek ez dakitena?Errespetatu ditzagun denak eta denak ikasi dezakegu zerbait besteengandik.

MAIDER LARREA MANZARRAGA
Gizarte h. 2.maila

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Orain arte jaso izan dudan eta jasotzen ari naizen hezkuntza sisteman boterearen agerpen bertikala argi agertu egin da, hau da, ikaslea izan da beti irakasleen azpitik egon dena. Honekin ez dut esan nahi irakasle baten papera desagertu egin beharko denik, ez, ez nago batere ados horrekin, baina honen papera aldatu beharrean dagoela nago. Argi utzi nahi dut, gaur egun ez dela hezkuntza neutral bat ematen. Askok eta askok (irakasleak direnak) modu honetan ulertzen dute hezkuntza: ikasleak hutsik daude eta irakasleek hauek bete egin behar dituzte. Modu honetan ikasleak modu pasibo batean hartzen dute ezagutza. Honekin bukatu egin behar dela uste dut. Azken batean ikas-irakas prozesuan biak dute garrantzia eta ikaslea duen garrantzia askotan alde batera utzi egiten da; bien arteko ezagutzaren trukea eman behar da gaur egun dauden teknika eta metodologia ezberdinen erabilerarekin. Orain arte aipatutakoarekin teknologia berriak oso lotuta daude, hau da, honen erabilera, mentalitatearen aldaketa eman ahal dela uste dut. Agian halako teknikak erabiltzerakoan gaur egun daukagun hezkuntza sistemaren aldaketa suertatu daiteke.

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Orain arte jaso izan dudan eta jasotzen ari naizen hezkuntza sisteman boterearen agerpen bertikala argi agertu egin da, hau da, ikaslea izan da beti irakasleen azpitik egon dena. Honekin ez dut esan nahi irakasle baten papera desagertu egin beharko denik, ez, ez nago batere ados horrekin, baina honen papera aldatu beharrean dagoela nago. Argi utzi nahi dut, gaur egun ez dela hezkuntza neutral bat ematen. Askok eta askok (irakasleak direnak) modu honetan ulertzen dute hezkuntza: ikasleak hutsik daude eta irakasleek hauek bete egin behar dituzte. Modu honetan ikasleak modu pasibo batean hartzen dute ezagutza. Honekin bukatu egin behar dela uste dut. Azken batean ikas-irakas prozesuan biak dute garrantzia eta ikaslea duen garrantzia askotan alde batera utzi egiten da; bien arteko ezagutzaren trukea eman behar da gaur egun dauden teknika eta metodologia ezberdinen erabilerarekin. Orain arte aipatutakoarekin teknologia berriak oso lotuta daude, hau da, honen erabilera, mentalitatearen aldaketa eman ahal dela uste dut. Agian halako teknikak erabiltzerakoan gaur egun daukagun hezkuntza sistemaren aldaketa suertatu daiteke.

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

batzuentzat ikaslearen papera ikasgeletan ez da garrantzitsua izan, beti izan da irakasleak dioena eta ikasleak entzun;hau da beti ezagutu dugun hezkuntza mota.Baina nire ustez, bada sasoia egoera hori aldatzeko eta ikasleari bere protagonismoa emateko.Horretaz gain uste dut beharrezkoa dela ikasleek klasean funtzio garrantzitsuak betetzea zeren ikasleek bai ikasten dute irakasleengandik baina baita alderantziz ere; denok ikasten baitugu denongatik eta.

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Ikaslea (haurra edo heldua) ikasteko duen biderik egokiena esperientziarena da. Hau da, irakatzitakoa erakuzten eta frogatzen. Nire ustez, irakasle baten helburuetariko bat bere klaseetan dinamikotasuna lortzea da, horretarako ikasleen partehartzea bultatzea egokia dela iruditzen zait.
Argi dago klase magistralak beharrezkoak direla, baina denborarekin ahazten ditugu. Azken finean, garrantzitsuena bizi izandako esperientziak baitdira.
Marta Ballesteros
(g.h. 2.maila)

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Testu honekin ados nago, esaten duena egia dela iruditzen zait... Dakigun moduan gaur egungo irakaskuntzan oraindik teoria praktikari nagusitzen zaio, honekin ez dut esan nahi irakaskuntza praktikan hutsean oinarritu behar dela, baina pentsatzen dut irakaskuntzaren barruko praktika maila igo behar dela. Argi bait dago, ikasleak klaseak dinamikoak badira arreta handiagoa jarriko duela eta beraz, gehiago ikasiko du.

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Testuarekin ados nago, nire ustez esaten duen guztia egia delako. Oraindik ere, gaur egungo irakaskuntza sistema teoriari garrantzi handiagoa ematen dio praktikari baino, honekin ez dut esan nahi kontrara izan behar dela, hau da, praktika maila edo orduak gehiago izan behar direla uste dudala. Argi dago ikasleak klaseak dinamikoak badira, hauetan parte hartuko du eta bere arreta maila altuagoa izango da, beraz, gehiago ikasiko du. Oihane Mencia Garcia

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Oraindik ere, teoria da nagusi klaseak emateko orduan.Baina ez dira konturatzen teoria ahaztu egiten dela eta batzutan azpergarria izaten dela.Klase praktiko gehiago sartu behar dira.Beraz,praktika gehiago eta teoria gutxiago emanez ikasleek gehiago ikasiko dute.Hala ere,hau nire iritzia da,ikasle batena, eta gure hitza normalean ez da entzuten,irakasleek nahi dutena egiten dutelako eta beti esaten da, irakasleek dena dakitela.
itziar zubieta

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Testuak dioen moduan, ikaslearen garrantzia baloratzeko ordua da!! Beti ( edo gehienetan behintzat ) ikusi dugun eredua, ikasle pasiboarena izan da, hau da, irakasleak dioenari amen egiten dion ikaslea. Baina nire ustetan modu horretan ez zaio inolako onurarik ateratzen ikasleari ezta irakasleari, esan nahi dut, honela ikasleak informazioa jaso besterik ez du egiten eta egokiena modu bateko elkartrukea litzateke, non biek jasotzen duten elkarrengandik zerbait, modu honetan irakasleak ere ikasiko du zertxobait ikaslearengandik eta horrezgain ikaslearen paperak ere zeresana izango du, aktiboiago bihurtuz.
Naia Baliño Zamalloa
(gizarte hezkuntza, 2.maila )

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Diktaketak, kopiatzea, iritzia ezin ematea, ikasketa memoristikoa... moduko terminoek, oso ezagunak dira ia guztiontzako.
Eta zein da irakaskuntza tradizional honen helburua?
Zer lortu nahi da klase magistralak ematen jarraituz?
Bi galdera hauek dira hezitzaile askok planteatu behar dituzten kontuetariko bi.
Hezkuntza sistemaren erdigunea, ez da soilik irakaslea izan behar. Nire ustez, irakaskuntza prozesu on bat bideratu ahal izateko, ikaslearen interesak oso kontutan hartu behar dira, ikasi beharreko edukiak interesekin erlazionatuz, errezago barneratuko baitituzte.
Bata besteraengan eragina izan behar dute, edukiak, espektatibak, baloreak, ezagutzak... elkar trukatuz.
Nire hausnarketan adierazi dudanarekin, argi utzi nahi izan dut testuarekin bat natorrela.

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Diktaketak, kopiatzea, iritzia ezin ematea, ikasketa memoristikoa... moduko terminoak,oso ezagunak dira ia guztiontzat.
Eta zein da irakaskuntza tradizional honen helburua?
Zer lortu nahi da klase magistralak ematen jarraituz?
Galdera hauek dira hezitzaile asko planteatu behar dituzten kontuetariko bi.
Hezkuntza sistemaren erdigunea, ez da soilik irakaslea izan behar. Nire ustez, irakaskuntza prozesu on bat bideratu ahal izateko, ikaslearen interesak oso kontutan hartzea hagitz garrantzitsua da, ikasi beharreko edukiak interesekin erlazionatuz, errezago barneratuko baitituzte.
Bata bestearengan eragina izan behar dute, edukiak, espektatibak, baloreak, ezagutzak... elkar trukatuz.
Nire hausnarketan adierazi dudanarekin, argi utzi nahi izan dut testuarekin bat natorrela.

Maitane Aranaga.

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Aspaldiko kontua da, ikaslearen protagonismoaren aldarrikapena. 19.mendearen amaieran eskola berriaren mugimendu pedagogikoarekin hasi zitzaion garrantzia ematen ikaslearen paperari. Erro-errotik aldatu zuen eskola mugimendu honek, eskola tradizionalaren idoloak (irakasle eta programa) aldatu zituelako eta horien ordez ikaslea erdigunean jarri zuelako. Eskola berriarentzat, ikaslea, errealitate bakarra da, eta horren inguruan gauzatu behar dira programazio eta honen jarduerak. Ikasleak bere interesak erakutsi behar ditu eta hau hori motibatu behar da lan egin dezan, beraz haurraren interesak erdigunean kokatu behar dira. Argi dago, 19.mende amaieratik aurrepausuak eman direla, baina pausu hauek , gutxinaka eman dira, eta oraindik gauza asko teorian gelditu direla uste dut. Gaur egungo hezkuntza sisteman adibidez, motibazioaren kontzeptua asko landu beharra dagoela uste dut, baita interesen kontua ere.Nire ustez, eskolan dauden haurrek, ez dute ikasten dutenaren Erabiltasun edo Aplikagarritasunik ikusten, eta horregatik ez daude materia ulertzeko, ikertzeko motibaturik, interesik ez dutelako, hain zuzen ere bizitza errealean aplikatzeko aukerarik ikusten ez dutelako. Hori da arazo nagusia nire ustez, materia ezberdinak irakasten zaizkie baina hauen aplikagarritasun posibleak ez zaizkie irakasten. Horrez gain, irakaskuntzaren kontzeptu tradizionala baztertzeko zailtasunak dauzkagula uste dut, oraindik oso arrunta baita irakaskuntza kultur trasmizio moduan ulertzea, eta nire ustez honen arazo nagusia zera da, diztiplina edo materiak pertsona heldu bereziek antolatzen dituztenez, oso konplexuak dira ikasleek ikas ditzaten, baina eskolak honetara behartzen dituenez, gehienetan, memorizatu egin behar izaten dituzte, beraz, gutxi ikasten dute (azterketa edo ebaluaketarako ikasten dutelako)eta gaizki gainera. Nire ustez, irakaskuntza errazte prozesu moduan ulertu behar da, zeinetan ikasleen pentsamendu, jarrera eta jokabideen etengabeko aldaketa errazten den. Ulerkera tradizionalean, gaur egun gehien ematen jarraitzen dena, irakaslea kultur trasmititzailea da ikaslea hartzaile pasiboa. Irakaslea goian dago eta ikaslea behean. Harreman bertikaletan oinarritzen da hezkuntza sistema. Ikasleak, aktiboki parte hartzea oso garrantzitsua dela uste dut, ikasketa prozesuaren parte izateko. Beraz oraindik aurrerapausu ugari eman behar ditugula argi dago, gutxinaka aurrerantz goazela ere. Sara Allende Markixana

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Guztiz ados nago testuarekin, ikaslearen protagonismoa edo papera hezkuntzan funtsezkoa da, ikaslea irakaslea bezain inportantea da . Ikaslearen partehartzea, iritzia eta ahotsa klasean oso garrantzitsua da bere heziketarako eta azken finean ikasi behar duena bera da. Ikaslea aktiboa eta partehartzailea izan dadin lagundu behar da, horretarako klase dinamikoak eta aproposak burutu behar direla uste dut eta ikaslea entzulea soilik izatearena amaitu behar da. Irakasleek teoriari garrantzi handia ematen diote eta praktika alde batera uzten dute, nire ustez hor dago arazoa, praktika gutxi egiten dela eta orduan ikaslearen papera klaseetatik kanpo geratzen dela, beraz ikasleak arreta eta motibazioa galdu egiten du, gelaren oinarriak irakasleak eramaten dituela ikusiz. Ikasleetan pentsatutako klaseak eman behar direla uste dut eta ez bakarrik irakaslearen ikuspuntua kontutan hartzen.

IRATXE ARRIBAS (G.H.2.maila)

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Argi dagoena klase bat emateko bai teoria bai praktira beharrezko elementuak direla. Hala ere, ikusten da teoria gehiago ematen dela praktika baino. Honekin esan nahi dut irakaskuntza metodoak berritu beharko litzatekeela. Gainera askotan teorikoki ematen diren kontzeptuak, gehienetan denborarekin ahastu egiten direla, aldiz, praktika erabiliz barneratzen diren ezagutzak gehitu egingo lirateke.
Beraz, emaitza hobeagoak izango lirateke nire ustez.

HAIZEA BETOLAZA (Gizarte Hezkuntza)

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Askotan ikaslea irakaskuntzan oso pasiboa da, badaude sistemak non ikasleak bakarrik entzun eta errepikatzen duela, baina modu horretan ez da berdina ikasten. Ikasteko modurik onena da, ikasleak berak praktikatzen duenean eta norberaren akats eta ondorio positiboak ikusten dituenean.

Idoia Terra

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Hezkuntza tradizionala alde batera utziaz, irakasle-ikasle harremana kontutan hartu beharra dagoela uste dut. Ez da nahikoa klasean eseri eta irakasleak esaten duenari entzutea. Hartu eman bat egon behar da irakaslearen eta ikaslearen artean, irakasleak ikaslearekiko ikasiko baitu eta alderantziz. Izan ere, beti ezin da izan irakaslea gelako ahotsa, giro hobea sortzen baita denen arteko elkarrizketa batekin. Azkenerako gehiago ikasten baituzu. Gainera, teoria hutsa inoiz ez da izan nahikoa zerbait ulertzerako orduan. Praktikak, aldiz, asko lagundu izan ohi du kontzeptu bat ulertzeko orduan.

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Ikaste-irakaste prozesu hau etengabea da, bizitza guztian zehar hartu eta eman egiten dugu jakintza. Ez dut inongo zakantzarik, ekintzak dakar jakintza eta jakintzak ekintza.

Lao-Tse pentsalari honen hitzek zer pentsatu eman didate. Edonondik, edozerrengandik, edonorgandik ikasi ahal dugula ahasten badugu edo horretan sinistu nahi ez badugu esaldi honek bere esanahia galtzen du. Irakasleek ikasleengandik ezer ikasi ezin dela uste duten momentuan galtzen du ikasleak protagonismoa eta bertatik sujeto jasotzaile pasibo baten bilakaera.

Honeki esan nahi dudana elkar ekintza/jakintza dela benetako protagonista aurrera garamatzan gurpil honetan.

Itsaso Saizar

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Testuak dionarekin bat nator. Danok pertsonak izanik, nahiz eta gi baino gazteagoak ego helduagoak izan, besteen esperientzietatik ... beti zeozer ikas dauteke. Gauza positiboa bat dela pentsatzen det.
Irakaskuntzan, bi oinarrizko agente daude, ikaslea eta irakaslea. Bi hauek elkarrengandik ikas dezaketela pentsatzen det. Antzina, irakaslea, protagonista zuzena zen ikaslearekiko. Hala era, urteak pasa ahala, bien arteko ezberdintasunak gutxituz edo murriztuz joan da. Hala ere, nire ustetan, gaur egun ere, irakaslea protagonismo handiagoa du ikaslearekiko.
Beraz, berdintasun batera heldu beharko ginateke; danok besteengandik zeozer ikas dezakegulako.

Aitziber Rodriguez Cavia

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Hezkuntzan hezitzaile bat oso garrantzitsua da, izan ere pertsona hori da hezitzailea. Irakasle eta ikaslearen arteko erlazio ona egotea ezinbestekoa da. Gaur egungo irakaskuntzan, teknologia berriak direla eta, umeak eskolan ordenagailuak erabiltzen ikasten dute. Interneten eta ordenagailuentzako irakaskuntza programa ugari eta oso egokiak daude. Irakaskuntzan badira teoria asko umeentzako oso zailar direnak eta ordenagailuko programa batekin interesgarria eta atsegingarria bada, haiek asko ikasten dute eta horren ondorioz, kontzeptu hoiek erraz harrapatzen dituzte. Baina kontu handia izan behar da internetekin eta jolasekin, asko, grina txarra izan daitezkelako eta oso zailak dira gero kentzeko. Saiatu behar da irakaskuntzatik teknologia berrien erabilera ona bultzatzen.

ITZIAR URRUTIA (gizarte hezkuntza 2)

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Ados nago testuak dionarekin. Ikaslea da hezkuntzaren protagonista baina batzutan alderantziz ematen da. Irakasle batzuk ikasleak bertan daudela ahantzita monologo luze eta sakon bat botatzen dute euren jakintza guztiak ikasleari zabaldu nahiaz. Baina lortu duen gauza bakarra ikaslea ezertaz ez enteratzea da. Ikasle eta irakasleen arteko hartu eman bat bultzatu behar da klaseetan, biek elkar asko ikas dezaketelako.

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Ikasle irakaslearen harremana egunez egun aldatuz doa, eta aldaketa honek klase dinamiko eta produktiboagoak sortu ditu. Irakasketa inpozatu beharrean, ahalera demostratzen da, ume zein gazteok edota helduek bere kabuz lor dezaten. Frankismo zein aurreko urteetan harreman honetaz hitz egitea ezinezkoa zen, irakaslea guztiz autoritarioa baitzen, irakaslea zehazten zuen kurtsoaren nondik norakoa eta ezin eztabaida zezakeen inork. Hala ere modernizatuz joan ahala harreman hau sustatuz joan da, eta irakasleek irakasteaz gain, ikasleengandik ere garrantzizko gai zein jakintzak harttu dituzte. Ukaezina baita egunez egun ikasten dugula heriotzan erori harte.

Xabier Campo

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Egia da norbere kabuz bilatutakoari balore gehiago ematen diogu gizakiok, harrokeri kontua da baina horrela da.
Norberaren esfortsua estimatu egiten da, eta internetarekin ikastea oso baliogarri iruditzen zait, ikasleak bere kabuz bilatu behar du nahi duen informazioa eta honela ikasle pasiboekin amaitzen dugu.
Bestela asko eta asko geletan mahai bat bezala egoten dira, irakasleak txapa guztia bota eta ikasleak estratosferan egoten dira. Kasu askotan ezinbestekoak dira klase magistralak baina beti ez, nire iritziz zuk zeuk egiten duzuna baliogarriagoa da, ahasteko zailagoa.
Maria Berasaluze

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Gaur egun, hezkuntza mailan, txikitatik haurrak ordenagailua erabilltzen ikasten dute eskoletan, iraganerako ezinbestekoa den tresna da lanerako.
Cd didaktiko mota asko aurkitu ditzazkegu irakaskuntzan, haurrak ikas dezaten egokiak dira.

ARATZ BASTERRETXEA
GIZARTE HEZKUNTZA 2.MAILA

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Nire uztetan ikasleak izan behar du protagonismo osoa hezkuntzan eta irakasleak egin behar du bere papera baina pixkat moderatzaile besala. Hau da, ikasle bakoitza eta pertsona bakoitza mundu desberdinak dira eta euren erritmoa dute gauzak ikasteko horregaitik irakaslea helburu batzuk jarriko ditu baina ikasle bakoitzak bere erritmora egingo ditu. Modu baten irakaslea ikaslearen beharretara moldatuko da honi protagonismoa emaez. Ikasle bakoitza ikertu hondoren euren beharretara moldatu behar da azkenean denek helburu ortara heltzeko baina bakoitzak bere erritmora. Hori bai ikaslek ipintzen ditu bere mugak, eta irakaslea estimulazioa.

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Eteganbeko prozesu bat da bizitza. Denbora guztian aldaketak daude eta aldaketa hauetan edonork parte hartzen du. Hezitzaileak sektore honetan parte hartu beharra du. Egun, oraindik, ez dago guztiz garatua hezitzaileen papera baina pixkana pixkanaka garatuz doa. Horrela, ikasleak irakasletik ikasten du eta alderantziz.

Lao-Tse pentsalariak egi absolutu bat esaten du: edozein lekutik ikasi ahal da zeozer. Ikusten dugu, entzuten dugu, pentsatzen dugu... denetik ikasten dugu.

OSANE LEARRA 2. Gizarte Hezkuntza

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Nire iritzia testu honekin bat dator, ikaslearen papera edo protagonismoa hezkuntzan funtzezkoa dela uste dut, hau da, ikaslea irakaslea bezain garrantzitsua da. Klase dinamikak sortu beharko lirateke,ikaslea aktibo eta partehartzailea bat izaten laguntzeko, eta ikasle entzulea izatearena amaitzeko, hau da, ikasleak klaseetan parte hartzea,eta ez bakarrik klasera joan,"txapa" entzun eta etxera,eta orduan konturatzen zara ez duzula ezer ere ez ikasi.Gainera nire ustetan, ikasleak klaseetan parte hartzean, iritziak botatzea...bere heziketarako garrantzitsua dela uste dut.Beste alde batetik, irakasleak klase teorikoei garrantzi handia ematen diete et apraktikari gutxi. USte dut irakaskuntza metodoak berritu behar direla, eta praktika gehiago sartu.Modu honetan ikasleak motibatuagoak egongo litzateke, klaseetara gogo handiekin joango lirateke, eta heziketa askoz handiagoa izango litzateke.

Maria Fernandez

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Nire iritzia testu honekin bat dator, ikaslearen papera edo protagonismoa hezkuntzan funtzezkoa dela uste dut, hau da, ikaslea irakaslea bezain garrantzitsua da. Klase dinamikak sortu beharko lirateke,ikaslea aktibo eta partehartzailea bat izaten laguntzeko, eta ikasle entzulea izatearena amaitzeko, hau da, ikasleak klaseetan parte hartzea,eta ez bakarrik klasera joan,"txapa" entzun eta etxera,eta orduan konturatzen zara ez duzula ezer ere ez ikasi.Gainera nire ustetan, ikasleak klaseetan parte hartzean, iritziak botatzea...bere heziketarako garrantzitsua dela uste dut.Beste alde batetik, irakasleak klase teorikoei garrantzi handia ematen diete et apraktikari gutxi. USte dut irakaskuntza metodoak berritu behar direla, eta praktika gehiago sartu.Modu honetan ikasleak motibatuagoak egongo litzateke, klaseetara gogo handiekin joango lirateke, eta heziketa askoz handiagoa izango litzateke.

Maria Fernandez

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Nire iritzia testu honekin bat dator, ikaslearen papera edo protagonismoa hezkuntzan funtzezkoa dela uste dut, hau da, ikaslea irakaslea bezain garrantzitsua da. Klase dinamikak sortu beharko lirateke,ikaslea aktibo eta partehartzailea bat izaten laguntzeko, eta ikasle entzulea izatearena amaitzeko, hau da, ikasleak klaseetan parte hartzea,eta ez bakarrik klasera joan,"txapa" entzun eta etxera,eta orduan konturatzen zara ez duzula ezer ere ez ikasi.Gainera nire ustetan, ikasleak klaseetan parte hartzean, iritziak botatzea...bere heziketarako garrantzitsua dela uste dut.Beste alde batetik, irakasleak klase teorikoei garrantzi handia ematen diete et apraktikari gutxi. USte dut irakaskuntza metodoak berritu behar direla, eta praktika gehiago sartu.Modu honetan ikasleak motibatuagoak egongo litzateke, klaseetara gogo handiekin joango lirateke, eta heziketa askoz handiagoa izango litzateke.

Maria Fernandez

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Ados nago artikuluarekin.Irakasleek protagonismo asko dituzte gaur egun irakaskuntzan.
Nire ustes irakasle bat guraso baten antza du(argi dago guraso guztiek ez direla berdinak eta irakasleek berdin),berak esaten dutena egin behar da. Irakasle askok klasera ailegatzen dira teoria bota eta "ala" agur, beste batzuk oso autoritarioak dira eta klasean egiten da bera esaten duena.
Uste dut hori iraganean utsi beharko genuela.Komunikazio pixka bat egon behar da ikasle-irakasle erlazioan errespetua mantenduz. Klaseak praktikoagoak izan beharko lukete, motibazioa mugitzen duelako.

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Ikaslea irakaskuntzan funtsesko protagonista dela uste dut,hau da,ikaslerik gabe irakaslea ez zen existituko.Hala ere,ikaslearen papera ere garrantsitsua da bigarren maila batean egon arren.Klaseak praktikoagoak izango beharko zirela uste dut.Alde batetik ikasleen gaitasun kritikoa garatzeko eta bestetik,klaseak haien parte hartzea bultzatzeko.Laburbilduz,klaseak emateko era tradizionalarekin apurtu behar da ikasleak jarrera aktiboak izateko.Eta ez,aldiz,soilik irakaslea ematen duen informazioa jasotzea eta ikastea.Leire trenado

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Gaur egun, eskola batzuk eskola tradizionalaren metodologia erabiltzen jarraitzen dute (eta ez gutxik), eta hauei ahastu egiten zaie ikas-irakas prozesuetan bi agentek hartzen dutela parte: irakasleak eta ikasleak. Prozesu hau eraginkorra izateko hainbat gauza aldatu behar dira, adibidez irakasteko eredu eta metodologiak, ikasleari ematen zaion baino garrantzi handiagoa emanez eta hauen arteko elkarrekintza sustatuz. Beti ere ikasleetatik (eta pertsona guztietatik) gauzak ikasi dezakegula kontuan izanik. Horrela, besteen iritzia entzun eta errespetatzeko balorea ere transmititzen da.
ARIANE ODRIOZOLA LASKURAIN

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Irakaslea eta ikaslea batera doazen agenteak dira, ikaslea irakasleetatik ikasten dutelako baina irakasleak ere ikasleetatik. Gutxienez horrela izan beharko litzateke gaur egun, non hezkuntza tradizionala atzean utziz irakasleok iritziak entzun, errespetatu eta kontutan hartzen dituzten. Kontutan eduki behar dugu ere,edukiez aparte enpatia hori ere trasmititzen dutela eta txikiak garenean informazio guztia hartzen dugun moduan portatzeko erak ere izaten ikasten ditugu eta hezitzaile bihurtzen garen heinean ikasitako gustia nabarian geratzen da.

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Irakasteko modua aldatzen doa, baina oraindik ikasleei ez diogu horrenbesteko protagonismoa ematen, ikasle pasiboak dira, entzun besterik ez dute egiten. Ikastetxeetan oraindik teoriari ematen zaio garrantzi gehien, eta nik ez diot ez duenik, baina teoriaz aparte, praktikak ere garrantzi handia du, biak lotuta daude. Teoria baten aurrean
haurrak hobeto ulertzeko,erakutsi egin behar zaie, ikusiz hobeto ikasten baita, pasibo izatetik aktibo izatera pasa behar dute. Azterketa batetarako teoria ikasi dezakezu, baina ez baduzu oso ondo ulertzen, hurrengo egunerako ahaztu egingo zaizu, baina zuk zure begiekin ikusten baduzu benetan horrela dela, inoiz ez zaizu ahaztuko. Teoriak beharrezkoak dira, baina horiek frogatzen dituzten praktikak ere bai.
Amaia Odriozola

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Ados nago erabat pentsalari honekin, ikaslea ez du ikasiko entzuten solik, bada praktika ikasketaren alderik garrantzitsuena da nire ustez. Adibidez: Nola ikasi genuen idazten? Bada praktikarekin, eta ez entzuten eta ikusiz ere ez.

Markel Medina Revuelta

Anonimoa erabiltzaileak esan du...

Gaur egun irakaslearen papera hezkuntza arloan aldatuz doa baina oso astiro.Ohituta gaude irakasleari entzuten klasera sartzen den momentutik eta irten arte, hau da, esaten duen guztia entzun naiz eta ulertu eta barneratu ez.Horregaitik ezin ugu ahastu ikasleak duen protagonismoa hezkuntzan eta hau honela gertatze ez bada jende askok interesa galtzen duela.Bai helduekin eta bai adin txikikoekin.
Edonork daki esperientziagatik entzuten soilik ez dela ikasten eta Lao-Tse pentsalariak dioenez berba eginez, erakusten eta saiatzen ikasten dela.
Ikasleari bere trebetasunak erakusteko eskubidea eman behar zaio.

JUGATX MADARIAGA